St James Island en het gospelkoor

4/03/2012

Vandaag zijn we naar de mis (Katholieke kerk) gegaan in Bakau. Het gospel was echt super om te horen en te zien. Achteraf hebben ze zelfs voor ons speciaal nog gezongen. Ook hier was het weer wat het gevoel dat we 'anders' zijn en dit gaf me dus een dubbel gevoel. We wisten niet zo goed hoe alles daar zou verlopen dus keken we aandachtig naar de mensen voor ons (zo konden we op het gepaste moment zitten, rechtstaan, op de knieën gaan, ...). Nadien hebben we taxi naar de Kadjendo genomen en maakten we heerlijke wentelteefjes !! Mmmmm !

Aangezien het zondag is, is het wat rustdag maar ook kuisdag: de eerste was wordt gedaan in het zonnetje op het dak van de Kadjendo ! Best leuk :-)

3/03/2012

Vandaag zijn Jana, ik en een student van Torhout naar St James Island geweest. Wat een avontuur om daar te geraken. Eerst namen we om 7u45 ’s morgens de taxi tot Westfield. Na veel geduw geraakten we daar op de eerste de beste bushtaxi (klein busje) tot in Banjul, de hoofdstad van Gambia. Een vriendelijke man van op de bushtaxi wees ons de weg tot de terminal waar de ferry ons over de Gamiarivier zou brengen tot in Barra (het noorden van Gambia). Ik voelde mij op de ferry net in een sardienendoos zitten. Er zaten enorm  veel mensen op, maar ook auto’s, vrachtwagens, … Bovenop het dek deden schoenenpoetsers al snel een poging om onze schoenen te kuisen, maar dit wouden we niet. Andere toeristen lieten het wel doen en daar verschoot ik toch wel wat van. De toeristen gaven mij de indruk te profiteren van hun stand op dat moment. Wanneer er zwarte mannen rechtstonden voor ons 3 (3 Westerse meisjes), kreeg ik een zeer slecht gevoel. Dit is helemaal niet de bedoeling en wij aanvaardden dit dan ook niet. De mannen hielden echter vol en het gevoel dat ze ons gaven dat we ‘hoger’ waren dan hen, raakte mij wel. In mijn ogen is dit een heel slecht beeld dat de Westerlingen geven aan de Gambianen.

Eens uitgestapt in Barra, werden we overweldigd door een hoop taxichauffeurs die ons toch maar wilden vervoeren. We namen er het  busje en na een uur te moeten wachten op het busje (alles ‘relaxed’) konden we richting Albreda vertrekken. Het busje reed voor mij door het echtere Afrika: zo goed als geen toeristen, een uur lang met een kramakkelig busje op een hobbelige en zeer stoffige zandweg, vele kindjes die ‘toebab’ (blanken) riepen van buiten, hutjes, zeer arme woningen met dakplaten en omringd door zelfgemaakte omheiningen uit hout en buiten busjes geen enkele auto te bespeuren in de verte. Ik bewonder deze mensen voor het werk dat ze leveren om toch een mooi huis te hebben met een proper afgewerkte omheining.

Eens aangekomen in Albreda vroegen we naar Steven, dit is een vriend van een leerkracht van The Swallow. Hij werd onze gids en wist ons zeer veel te vertellen over het verleden van St James Island waar er slaven gezet werden in zeer erbarmelijke omstandigheden. We gingen dan ook met een lang, smal, klein en vooral wankelig bootje tot aan het eiland. Het was een hele ervaring om dit te doen !

Voor we het busje terug konden nemen over de hobbelige zandweg, moesten we nog even wachten tot de chauffeurs klaar waren (een uurtje dus). Ondertussen kwamen er 2 kindjes bij mij zitten die oh zo blij waren met het Ikea-potloodje dat ik op zak had. Ook een simpel plastic flesje vonden ze al leuk om mee te spelen. Ik zorg er vanaf nu voor dat ik altijd ballonnen op zak heb !

Eens de chauffeurs klaar waren, konden we opnieuw beginnen aan onze terugrit die toch wel 3u in beslag nam. Moe en volledig onder het stof deed een ijskoude douche wel enorm deugd na zo’n stikhete dag !


Sorry dat er maar 2 foto's opstaan, maar het duurt hier enorm lang om ze te uploaden! Het zijn foto's vanop de ferry van Banjul naar Barra.